Alimentatie

Als partners uit elkaar gaan, bestaat er in veel gevallen aanleiding om alimentatie vast te stellen. Allereerst wordt er gekeken naar de kinderalimentatie, welke voorrang heeft en daarna wordt bezien of er aanleiding is om over te gaan tot vaststelling van partneralimentatie. Zowel voor de kinder- als de partneralimentatie geldt dat geen situatie gelijk is en dat alimentatie daarom vooral maatwerk is.

Kinderalimentatie
Als ouders uit elkaar gaan, moeten de kosten van de kinderen op een redelijke wijze – naar evenredigheid van hun draagkracht – verdeeld worden. Vooreerst moet worden vastgesteld wat de kosten van de kinderen zijn. Dit is afhankelijk van het gezinsinkomen, de leeftijd van de kinderen en de samenstelling van het gezin. Het NIBUD heeft deze kosten van de kinderen in kaart gebracht en opgenomen in behoeftetabellen. Er kan, in geval van bijzondere omstandigheden, aanleiding zijn om af te wijken van voornoemde tabellen.
Als vaststaat hoe hoog de kosten van de kinderen zijn, moet worden bekeken wie van de onderhoudsplichtigen, dat zijn de ouders, maar kunnen ook eventuele stiefouders zijn, in welke mate daarin kan bijdragen. Aan de hand van het inkomen wordt op basis van de zogenaamde draagkrachtformule berekend wat de (stief-)ouders zouden kunnen bijdragen in de kosten van de kinderen. Het netto besteedbaar inkomen is hierbij het uitgangspunt en er wordt veelal gerekend met forfaitaire bedragen, dat wil zeggen dat gerekend wordt met vaststaande lasten en minder gekeken wordt naar de werkelijke lasten. Dit wordt vastgesteld aan de hand van een zogenaamde draagkrachtberekening. Bij de kinderalimentatie geldt dat deze berekening gebaseerd is op een formule, waarbij het netto besteedbaar inkomen het uitgangspunt is. Vervolgens wordt rekening gehouden met een aantal vaststaande lasten en de zorgkorting.

Partneralimentatie
Bij het antwoord op de vraag of er na een echtscheiding een recht op partneralimentatie bestaat of een verplichting tot betaling ervan, spelen meerdere factoren een rol. Vooreerst geldt, dat er bij een van de partners behoefte moet zijn aan een bijdrage in de kosten van zijn of haar levensonderhoud. Of hiervan sprake is, wordt bepaald aan de mate van welstand ten tijde van het huwelijk en het inkomen van de partner die behoefte heeft aan een bijdrage in zijn of haar kosten. Hierbij is niet alleen het inkomen van belang dat deze partner daadwerkelijk verdient, maar ook het inkomen dat hij/zij mogelijkerwijs zou kunnen verdienen.
Als vaststaat dat er behoefte bestaat aan een onderhoudsbijdrage, moet vervolgens bekeken worden of de andere partner over voldoende financiële draagkracht beschikt om die bijdrage te kunnen voldoen. Het komt dus neer op de vraag: wat heeft iemand nodig (naast eventuele eigen inkomsten) en wat kan de ander betalen? De laagste van de twee bepaalt wat de maximale alimentatie zal zijn.
Voor de berekening van de draagkracht voor de partneralimentatie geldt een andere wijze van berekenen dan voor de kinderalimentatie. In tegenstelling tot de berekening van de alimentatie voor kinderen, geldt dat bij de berekening van de partneralimentatie meer rekening gehouden wordt met een deel van de werkelijke lasten.

Maatwerk
Zowel voor de kinder- als de partneralimentatie geldt dat de berekening vooral maatwerk is, dit ondanks dat er uitgebreide richtlijnen (ondermeer de Trema-normen) zijn als het gaat om de berekening ervan. Geen situatie is gelijk, de uitleg van de richtlijnen is niet altijd eenduidig en er kan aanleiding zijn om af te wijken van de richtlijnen. Daarnaast geldt dat ook een wijziging van omstandigheden ertoe kan leiden dat eerdere alimentatiebedragen niet langer passend zijn bij uw huidige situatie. Het is daarom vaak lonend om de alimentatie (opnieuw) te laten berekenen. Neemt u gerust vrijblijvend contact op om te bespreken of daarvan in uw situatie ook sprake kan zijn.

Voor meer informatie hierover of andere informatie over het personen- en familierecht kunt u contact opnemen met Mook Familierecht.